Certyfikowany Coach Kognitywny
9 grudnia 2024
Jak uzyskać dobrostan
Superwizja to niezbędna higiena psychiczna, dla każdego aktywnie działającego edukatora.
KUP DOSTĘP 
Superwizje grupowe
W procesie profesjonalnego coachingu, mentoringu, tutoringu, prowadzenia szkoleń (a także w ramach innych zawodów edukacyjnych) oraz w toku zarządzania zespołami pracowniczymi – superwizja, jest wsparciem merytorycznym, procesowym i psychologicznym udzielanym zawodowemu edukatorowi przez uprawnionego do tego superwizora. Procesem nazywamy zarówno wgląd osoby zainteresowanej w przyczyny zaistniałych sytuacji poddawanych superwizji jak i umiejętność prześledzenia następstw psychologicznych i społecznych zaistniałej sytuacji.
Przedmiotem superwizji może być również praca trenera biznesowego lub menedżera. Wsparcie dotyczy prowadzenia sesji (zajęć, spotkań grupowych, szkoleń lub innych zadań) z konkretnym klientem lub z grupą. Może również dotyczyć dylematów wynikających z pełnionej roli zawodowej lub miejsca aktywności zawodowej w życiu osoby superwizowanej.
W czasie superwizji zajmujemy się również zjawiskami projekcji, czyli przypisywaniu innym osobom własnych, wypartych emocji i potrzeb, a także przeniesiem i przeciwprzeniesieniem. Zjawiska te odnoszą się do rzutowania na osobę edukatora emocji i potrzeb klienta, które zostały zahamowane lub wyparte oraz wiążą się z nieświadomą odpowiedzią edukatora na nieświadome potrzeby klienta.
Opis procesu superwizyjnego
Niektóre superwizowane obszary
Szkolenie: Trudności trenera w przebiegu procesu grupowego lub indywidualnego, który ma na celu rozwój kompetencji, nabywanie wiedzy i umiejętności. Zachowania dysfunkcyjne członków grupy.
Coaching: Trudności coacha w przebiegu procesu opierający się na swobodnym rozwoju osobistym lub szczegółowych kompetencjach. Opór klienta.
Mentoring: Trudności mentora w procesie opartym na praktycznym utrwalaniu kompetencji aż do osiągnięcia biegłości. Brak motywacji klienta. Bariera kompetencyjna, opór.
Tutoring: Trudności edukatora w toku doradztwa i wsparcia studenta lub ucznia w procesie edukacyjnym. Opór środowiska. Utrudniona współpraca z nauczycielami, wychowawcami, rodzicami. Ograniczenia edukacyjne i rozwojowe ucznia. Brak motywacji.
Zarządzanie: Trudności relacyjnej i komunikacyjne. Konflikty wewnątrz zespołowe i interpersonalne w zarządzanej grupie pracowniczej. Ograniczenia i zahamowania motywacyjne poszczególnych osób i grup.
Proces zmiany w superwizji: Zmiana zachodzi dzięki świadomemu zarządzaniu serią przemyślanych wydarzeń moderowanych przez superwizora, co prowadzi do szybszego i skuteczniejszego osiągania celów przez klienta (edukatora lub lidera).
Narzędzia stosowane w superwizji: Użycie różnorodnych modeli pracy, metod i ćwiczeń, w tym Psychologii Doświadczeń Subiektywnych jako wiodącego modelu prowadzącego do zmiany i poprawy sytuacji profesjonalnej edukatora lub lidera.
Merytoryczny zakres superwizji: Obejmuje stosowanie narzędzi i technik zgodnie z zasadą ekologiczności i użyteczności, z centralnym punktem jest skupienie się na edukatorze oraz jego dylematach i potrzebach.
Ekologia procesu superwizyjnego: Dotyczy prawidłowego ustalania celów i obserwowania, czy cele służą zwiększaniu zasobności klienta, a także nie kolidują z innymi celami.
Psychologia w superwizji: Zajmuje się przeniesieniem i przeciwprzeniesieniem emocji oraz mechanizmami obronnymi edukatora. Odwołuje się do osobistych doświadczeń edukatora mogących być źródłem dysfunkcyjnych zachowań.
Grupowa metoda pracy superwizyjnej: Uczestnictwo kilku edukatorów z różnych dziedzin, których praca opiera się na metodach synkretycznych, technikach kreatywnych oraz psychodramie. W czasie superwizji wykorzystujemy zarówno doświadczenia zawodowe uczestników jaki i synkretyczny model pracy – od podejścia coachingowego po model pracy PDS oparty na socjoterapii.
Poznaj trenerów
ANNA ALABAMA JERA
Prezeska Fundacji Bennewicz Instytut Kognitywistyki, dyrektorka programowa w Instytucie Kognitywistyki, trenerka kognitywna, mentorka, coacherka, socjoterapeutka, superwizorka.
Od ponad piętnastu lat prowadzi sesje indywidualne i grupowe, specjalizuje się w mentoringu, coachingu indywidualnym i grupowym, a także w procesach wspierających zdrowienie i rozwój osobisty w formule kognitywnej.
MACIEJ BENNEWICZ
Menedżer, trener i wykładowca kognitywny, superwizor, socjolog ze specjalizacją z psychologii, socjoterapeuta, artysta plastyk, ilustrator.
Założyciel Instytutu Kognitywistyki, organizacji kształcącej zawodowych mentorów, coachów, menedżerów. Autor licznych artykułów i uznanych za kanoniczne, poradników na temat coachingu.
Rozwiń swoje umiejętności
Proponowana ścieżka rozwoju
FAQnajczęściej zadawane pytania
Jak należy przygotować się do superwizji?
W czasie superwizji można pełnić rolę bierną, aktywną lub pomocową. W roli biernej Uczestnik po prostu towarzyszy innym członkom grupy i korzysta z ich doświadczeń. W roli aktywnej Uczestnik zgłasza swój temat lub problem, nad którym pracuje wraz z grupą i superwizorami. Rola pomocowa natomiast polega na dzieleniu się własnymi spostrzeżeniami i doświadczeniami raz podsuwaniu rozwiązań lub konkretnych narzędzi. Często problemy zgłaszane są na skutek skojarzeń z pracą innej osoby w grupie. W roli aktywnej warto przygotować i spisać swoje tematy wcześniej i zgłosić je na początku superwizji.
Czy trzeba aktywnie pracować w zawodzie coacha lub terapeuty żeby móc skorzystać z superwizji?
Nie. Superwizja może służyć również aktywizacji zawodowej lub skupiać się na problemach natury osobistej lub zawodowej Uczestnika niezwiązanych z coachingiem, zarządzaniem lub szkoleniami.
Jak często należy korzystać z superwizji?
Tak często jak odczuwa się taką potrzebę lub konieczność związaną z np. konfliktami lub trudnościami w pracy edukacyjnej lub w innej aktywności zawodowej. Jeśli aktywnie pełni się role zarządcze lub edukacyjne warto przynajmniej raz na kwartał skorzystać z superwizji grupowej.